De belastingdienst
De fa. Readthuys produceert wel duurzame energie, maar dat is voor haar slechts bijzaak. In hoofdzaak is het een beleggersclub. Bovenop de werkelijke investering in windmolens, mogen ze volgens vaststellingsovereenkomst met de Belastingdienst ook een vette lening van Raedthuys zelf op dat windmolenproject afschrijven.
De Staat betaalt meer dan de zo opgefokte investeringskosten van de Beleggersclub: Personen in de 52%-schaal inkomstenbelasting krijgen acuut 65% van hun certificaat terug, de rest als aftrekbare verliezen in de looptijd van 5 jaar, en uitkering na 5 jaar (en een dag) tot orde 150% ( in 2013 nog steeds 10% per jaar rendement) op slechts de netto investering.
De windmolens vervallen na 5 jaar (en een dag) tegen zeer laag bedrag aan één van de 100 BV's van de Beleggersclub. De exploitatie is dankzij de Staat zo gunstig, dat deze medestanders kan kopen o.m. door boeren nu reeds € 45.000 per windmolenpaal per jaar toe te zeggen. Dit beïnvloedt de ruimtelijke ordening vanuit een machtspositie.
Let op de verhouding begininvestering € 40 mln en de terugkoop van de 52%-betalers voor € 15 mln. In feite betaalt de schatkist het verschil plus de winst voor die certificaat houders, en kan de Beleggersclub na 5 jaar verder gaan met nog maar 40% van de investeringslast. Tel uit je winst, want dat wordt nog 10 jaar daarna gesubsidieerd met ca. 50% subsidie SDE+ 2013, wat wij betalen op de energierekening.
Onbegrijpelijke info leest u over de baas van Readthuys [106 KB]
en over Rijkman Groenink [49 KB]
.
Nog onbegrijpelijker is dat fa. Raedthuys zoveel op zou hebben met omwonenden. Hun participatie gaat niet verder dan met juristen de Planschade laag houden een Windwissel uit eigen doos...
In 1997 realiseerde hij zijn eerste project met één windmolen, in Zeewolde. Hij verkocht de molen voor 1.6 miljoen gulden aan 25 investeerders die één of meerdere participaties van 25.000 gulden namen. “Geloof het of niet, maar ze kregen door het fiscale regime 42.000 gulden terug.”
